14.Gun: Sene 2013 aylardan Mayis gunlerden Persembe 23'u

AA:

Otogardayiz, bekliyoruz, yedek parcamiza kavusup yola devam edecegiz bugun ve artik resmen donus yolculugu baslayacak. Ankara'ya varmadan once Isparta Egirdir'de bir gece gecirecegiz. 

Parcam geliyor, hemen motorumun basina donup monyaji yapiyorum ve buyuk an geliyor, Cagri kayitta, basiyorum marsa veeee, saat gibi atesleniyor iki silindir de :)

KH:

Iki kisi yamaha'ya atlayip otogara gidiyoruz sabahtan. Heyecanla otobusu, daha dogrusu BMW'nin buji basligini beklemeye basliyoruz. Anil parcayi 1 dakika icinde monte ediyor, motor canlaniyor. Boylelikle ekibimizin 4. uyesi sagligina tekrar kavusmus oluyor. Zaten hazir olan esyalarimizi hizlica motorlara yukluyoruz (Acelemiz biran evvel Fethiye'den ayrilmak istedigimizden degil, yanlis anlasilmasin. Yolu ozledik yine, o sebepten…) ve yola dusuyoruz. Hedefte hakkinda hic bir sey bilmedigimiz Egirdir ve Charlie's Pansiyon var.

AA:

Yollar cok guzel, ne cok sicak ne serin, sanki yagacagim ben diyor ara ara lakin birkac damladan ote birsey yok. Artik Ege ve Akdeniz'den uzaklasmaya basladigimiz belli oluyor Isparta'ya yaklastikca. Ne varki bir yola sapiyoruz, eyvahh calisma var. oyle boyle degil... cok ince bir kum serili yolda ve 20-30km/s hizdan daha fazlasi mumkun degil. Git git bitmiyor, hem Cagri'dan hem de benden bolca sikayet ve sansurlenesi kelimeler cikiyor haliyle... Ama bu zorlugu da asiyoruz ve upuzun bir duzluge geliyoruz, oyle ki etrafi agaclandirilmis, duble, puruzsuz sayilabilecek bir asfalt... girdir'e yaklasiyoruz ve biraz daglara sardiktan sonra harika bir manzara esliginde gol karsiliyor bizi. Basliyoruz Carlie's pansiyonu aramaya, navigasyonumuz bizi golun ortasina dogru uzanan bir yarim adaya, ardindan da dar ve yokuslu eski sokaklara sokuyor. Biraz manevranin ardindan pansiyonun onune cakiyoruz motorlari. Sicak bir karsilamanin sonrasinda, ortamin buyusu hemen sariyor bizi. Ne kadar harika bir yer burasi, inanamiyoruz. Dahasi almanyadan motorlariyla yola cikmis iki yoldasla tanisinca keyfimiz iyice artiyor. Odamiza cikip da ne harika bir yer oldugunu gorunce daha da...
Kilometrelerce... Keyfimiz biraz yerine geliyor, derken E

KH:

Astigimiz her kilometre ile Yamaha'ya olan bagim kuvvetleniyor. Ne var ki bununla birlikte,  yol almak icin en dogru motorun enduro bir makine oldugunu anliyorum. Bozuk yollari bir kez daha atlattiktan sonra Egirdir'in manzarali ve virajli girisine variyoruz. Pansiyonumuza ulastigimizda ilk izlenimimiz kotu. Distan eski gorunumlu, sivasiz, 3-4 katli bakimsiz binalar var. Pansiyon hepsi de. Gezinin 14. gunu oldugundan, artik gerekirse motorlarin uzerinde bile uyuyabilecek durumdayiz, dolayisiyla dis goruntuyu onemsemiyoruz. Booking.com'daki yorumlara guveniyoruz. Motosikletleri guvenli bir golgelige yonlendiriyor ev sahibimiz ve bizi odamiza cikartiyor. Odayi gordugumuzde saskinligimizi gizleyemiyoruz. Gol manzarasi sahane, odalar yeni ve tertemiz. Bayiliyoruz. Gezimizin son duragi olan Egirdir, bizi sasirtiyor ve cok mutlu ediyor.
Dahasi burada; Almanya'dan Hindistan'a gitmekte olan 2 motorlu gezginle tanisip hikayelerimizi
paylasiyoruz. Ilk defa motosikletle Afrika'yi gezme hayalimizi duyan birisi bu istegimizi absurd bulmuyor. Hatta bir tanesi daha once motorla Afrika gezisini yapmis. Bize gururla panierlerinin uzerindeki stickerlari gosteriyor. Bir kez daha din, dil ve kultur bariyeri motosiklet sevdasi aldinda yok olup gidiyor. Birbirimizin bloglarini takip edecegimizin sozunu vererek ertesi sabah vedalasiyoruz Bernie ve arkadasiyla. (Gezi bloglarini takip etmek isteyenler icin: http://www.asiabike.de)

AA:

Lezzetli bir aksam yemegi, gol kiyisinda bir yuruyus... Artik bu gunu de hakettik, yarin gorusmek uzere.